از میان این همه واژه و ترکیب رنگارنگ که دست به دست هم ‌می‌دهند و جمله های کوتاه و بلند ‌می‌سازند...

از میان این همه جمله ی شاد و غمگین که در باغ هر کتاب، روی نیمکت خطوط ‌می‌نشینند و شعر و قصه ‌می‌آفرینند...

و از میان این همه شعر و قصه ی خواندنی و شنیدنی که نسل به نسل نقل ‌می‌شوند...

تنها  نام تو است که آرامم ‌می‌کند.

نامت معجزه ای همیشگی است که دلتنگی را فراری ‌می‌دهد و دل های سرکش را رام ‌می‌کند.

دلم به هر لقب که بخواندت به پیامبری ‌می‌رسد؛ پیامبری که ‌می‌تواند با کرامت نامت اعجاز کند، نور برویاند و دنیا را به آرامش برساند.

«أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ.»
 
پی نوشت:
1. سوره ی رعد، آیه ی28.
 
منبع: مجله باران